Baba.

Jedziemy w niedzielę na wieś.

 Powoli zbliżamy się do celu jesteśmy jeszcze na asfalcie 

ale po lewej w oddali tam gdzieś już widać domek.

Adaś wlepiony w okno. Kątem oka go obserwuję. Oczy mu się śmieją. 

Raptem uśmiech się pojawia, paluszek wskazujący podnosi się do góry pokazuje na domek tam w oddali, radość na całego i woła

- baba  (tym swoim odpowiednim tonem radości)